Δεν πειράζει,τώρα επιστρέψαμε για να επαναφέρουμε την τάξη και την μουσική εκεί που πάντα βρισκόντουσαν : στην κορυφή και στο blog μας.
Ως πρώτος διαχειριστής που θα έχει την χαρά όπως και την τιμή (και την βαρεμάρα) να κάνει την πρώτη ανάρτηση,θα ήθελα να επιστρέψουμε 1 μήνα πίσω,όταν οι αναρτήσεις μας ήταν μακροσκελείς και αναδείκνυαν τα προβλήματα που καραδοκούν και αντιμετωπίζουμε κάθημερινα με σκοπό να σας ενημερώσουμε και να αποδείξουμε πως η μουσική δεν είναι απλά ένα είδος τέχνης.Μας κάνει ανώτερους ανθρώπους ανεβάζοντας ψηλότερα τον πήχη και κατατροπόνοντας το πρόβλημα που λέγεται λογοκρισία.
Η τάση μερικών ανθρώπων να αποκτάνε τα πάντα -και όχι μόνο υλικά- έχει θεωρηθεί ίσως ένα απο τα μεγαλύτερα είδη διαφθοράς της ανθρώπινης,αδηφαγικής και άκαρδης ψυχής του ατόμου που καλούμαστε να αποτρέψουμε για να διαχειριστούμε και να περιορίσουμε τη σαπίλα αυτής της κοινωνίας.Έχουν δημιουργηθεί εκτενείς και ατελείωτοι τρόποι ψυχολογικής επίθεσης κατα του φιλελεύθερου ανθρώπου οι οποίοι καθιστούν το νου ένα ''σφουγγάρι'' που απορροφά κυριολεκτικά τις γνώσεις χωρίς κανένα είδος ανάλυσης ή κρίσης και καταλήγουμε σε μια κοινωνία-κουκλοθέατρο.
Εκεί που ο πολίτης γίνεται μία κούκλα,πιασμένος σε νήματα και αλυσίδες χωρίς φυσικά ο ίδιος να συνηδητοποιεί ποια είναι η αλήθεια.Εμπορευματοποιούμε τα πάντα,μαζικοποιούμαστε και καταλήγουμε χάρη στην δικιά μας πάντα αδιαφορία,υπνωτισμένοι,χαμένοι μέσα στο χάος που ονομάσαμε δημοκρατία για να καλύψουμε το μεγαλύτερο κενό που μπορεί να δημιουργήσει η ολιγαρχία της εποχής μας.
Όμως για αυτό υπάρχει η ομιλία.Γιατί,δεν είναι οι λέξεις που μπερδεύουν τους ανθρώπους.Οι άνθρωποι μπερδεύουν τις λέξεις.
Εντάξει ξέρω,πάλι έθιξα βαθύτατα το ογκωδέστατο πρόβλημα της εμπορευματοποίησης και μαζικόποιησης...Άντε,μην βρίζετε,δικό σας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου